บทความ

กำลังแสดงโพสต์จาก เมษายน, 2021

การจับเวลาบน Flutter ทำยังไง (How to count up timer flutter?)

รูปภาพ
การจับเวลานั้นเป็นหนึ่งในฟีเจอร์ที่สำคัญสำหรับแอพพลิเคชั่นมือถือ ซึ่งสามารถนำไปใช้งานได้หลากหลาย และประยุกต์ได้อีกหลายแบบ สำหรับตัวอย่างเราจะมาสอนการทำฟีเจอร์จับเวลาบน Flutter กันครับ ง่ายๆ แค่ใส่โค้ดหลักหน้าเดียวจบ ไปดูกันเลย

การรับค่า ส่งค่าจากหน้าที่ 1 ไปหน้าที่ 2 บน Flutter (How to pass data between screens in Flutter?)

รูปภาพ
  สำหรับนักพัฒนาทุกคนคงเคยเจอปัญหากับรายละเอียดการส่งค่าจะหน้าที่ 1 ไปหน้าที่ 2 เพราะเราต้องให้ตัวแอปมีการนำค่าเหล่านี้ไปใช้งานได้ต่อ ไม่ทำการดึงค่ามาใหม่จากที่ต่างๆ ซึ่งทุกระบบสามารถทำได้ครับ และตัวอย่างนี้จะเป็นของ Flutter บ้างจะมีการรับค่าส่งค่ายังไง (How to pass data) ListTile ( leading : CircleAvatar ( backgroundImage : AssetImage ( 'assets/images/logo.png' ), ), title : Text ( 'A1' ), subtitle : Text ( 'Floor: 1st, Roof: No' ), onTap : () => Navigator . push ( context, MaterialPageRoute (builder : (context) => MainPage2 (name : "A1" )), ), ), สำหรับตัวอย่างนี้เราจะใช้ ListTile ในการส่งค่าครับ อันอื่นใช้ Button หรืออะไรก็ได้นะ โดยเราจะกำหนดรูปภาพเป็นวงกลมและใส่ Title , Subtitle จากนั้นใส่ onTap เป็นการบอกว่ากดแล้วให้ทำอะไรต่อ โดยคำสั่งคือ Navigator . push ( context, MaterialPageRoute (builder : (context) => MainPage2 (name : "A1" )), ), ให้ไปยังคลาส MainPage2

ความเป็นมาของซอสถั่วเหลือง (ซีอิ๊ว)

รูปภาพ
ซอสถั่วเหลือง หรือซีอิ๊ว เป็นเครื่องปรุงอาหารที่ทำจากถั่วเหลืองหมัก, เมล็ดข้าวย่าง, น้ำเกลือ และเชื้อรา Aspergillus oryzae หรือ Aspergillus sojae ซอสถั่วเหลืองมีการคิดค้นมาราว 2,500 ปีมาแล้ว ในช่วงราชวงศ์ฮั่นตะวันตกของจีนโบราณ กำเนิดขึ้นทางบริเวณตอนใต้ของประเทศจีน และแพร่ขยายไปทั่วเอเชียตะวันออกและตะวันออกเฉียงใต้ โดยใช้เป็นเครื่องปรุงอาหาร คนจีนนั้นรู้จักถั่วเหลืองมานานแล้ว ตั้งแต่สมัย 3500 ปีที่แล้ว ว่ากันว่าซีอิ๊วนั้นเกิดขึ้นในราชวงศ์จู (246-1134 ปี ก่อนคริสตกาล) โดยเรียกมันว่า chiang/jiang แต่ก็ว่ากันว่าซีอิ๊วในสมัยนั้นอาจไม่ได้มีวิธีการผลิตอย่างสมัยนี้ แต่เป็นถั่วเหลืองหมักทั้งเมล็ดจนพัฒนาเป็นเต้าเจี้ยวเเบบเมล็ดและแบบข้นเช่นมิโสะญี่ปุ่น จนพัฒนาเป็นน้ำกรองจากถั่วเหลืองหมักกับข้าวและน้ำเกลือ จนมาถึงสมันราชวงศ์ซ้อง(ค.ศ.960-1279) ซีอิ๊วจึงเริ่มแพร่หลายมาก ถึงขั้นเป็น 1 ใน 7 สิ่งจำเป็นของวิถีจีน คือ ฟืน ข้าว น้ำมัน เกลือ น้ำส้มฯ ชา ซีอิ๊ว และในสมัยนี้ คำว่า chiang ก็เริ่มมีความหมายเจาะจงถึงซีอิ๊ว ไม่ใช่หมายถึงถั่วเหลืองหมักเหมือนเมื่อก่อน ต่อมาจีนได้เรียกซีอิ๊วว่า "เจี่ยงอิ้ว"